
Στα εύφορα χωράφια της κοιλάδας του Σακραμέντο της Καλιφόρνια, ο Scott Park και η οικογένειά του πρωτοστάτησαν σε μια μεταμορφωτική προσέγγιση στη γεωργία. Πριν από δεκαετίες, ο Park αναγνώρισε τη φθίνουσα ζωτικότητα του εδάφους του και άρχισε να ενσωματώνει οργανική ύλη για να το αναζωογονήσει. Αυτό σηματοδότησε την αρχή του ταξιδιού του στην αναγεννητική βιολογική γεωργία, μια μέθοδο που συνδυάζει τη βιολογική γεωργία με τις αρχές της αναγεννητικής γεωργίας για την αναζωογόνηση της υγείας του εδάφους, την ενίσχυση της βιοποικιλότητας και τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Σήμερα, η Park Farming Organics αποτελεί απόδειξη της αποτελεσματικότητας αυτών των μεθόδων, λειτουργώντας ένα αγρόκτημα 1,700-στρέμματος χωρίς συνθετικά φυτοφάρμακα ή λιπάσματα, αντί να χρησιμοποιεί κομπόστ, καλλιέργειες, φύκια και ωφέλιμα μικρόβια. Η εξέλιξη της φάρμας από τις συμβατικές στις βιολογικές πρακτικές ήταν σταδιακή και σε μεγάλο βαθμό πειραματική, καθώς οι επιστημονικές οδηγίες ήταν σπάνιες κατά τις πρώτες μέρες της.
Ο ίδιος ο όρος «αναγεννητική γεωργία» αποτελεί αντικείμενο ποικίλων ερμηνειών, αλλά γενικά αναφέρεται σε πρακτικές που προάγουν την υγεία του εδάφους και την περιβαλλοντική διαχείριση. Σύμφωνα με την Brise Tencer, εκτελεστική διευθύντρια του Ιδρύματος Έρευνας Βιολογικής Γεωργίας και συντονιστή του επερχόμενου πάνελ Organic Grower Summit στο Μοντερέι, η βιολογική γεωργία ευθυγραμμίζεται στενά με τους στόχους της αναγεννητικής γεωργίας. Ο Tencer τόνισε ότι σχεδόν το 90% των βιοκαλλιεργητών χρησιμοποιούν καλλιέργειες κάλυψης για να αποτρέψουν τη διάβρωση, να δεσμεύσουν τον άνθρακα και να διατηρήσουν τη γονιμότητα του εδάφους, υπογραμμίζοντας τον προληπτικό ρόλο των βιοκαλλιεργητών στη βιώσιμη γεωργία.
Η προσέγγιση του Scott Park, η οποία ξεκίνησε με την επιστροφή άχυρου σιταριού στο έδαφος -μια πρακτική που εξακολουθεί να είναι ασυνήθιστη σήμερα- έχει βελτιώσει σημαντικά την υγεία του εδάφους με την πάροδο των ετών. Το αγρόκτημα απολαμβάνει τώρα ενισχυμένη κατακράτηση νερού, μειωμένες απαιτήσεις σε άζωτο και λιγότερα προβλήματα παρασίτων και ασθενειών. Ωστόσο, τα ζιζάνια παραμένουν μια πρόκληση, η διαχείριση της οποίας γίνεται μέσω επιμελούς ζιζανίων και στρατηγικής καλλιέργειας.





